Το Χαϊδάρι είναι ένας ιστορικός τόπος, με βαρυσήμαντη πολιτιστική χροιά, είναι η πόλη που γεννήθηκα και μεγάλωσα και τώρα μεγαλώνω και τα παιδιά μου.
Η σχέση μου δε με τον πολιτισμό και τις δράσεις που συμβαίνουν στην πόλη μου είναι πολύχρονη και γνωστή. Έχω δει να περνάει από πολλά χέρια. Άλλα ικανά, άλλα αδιάφορα κι άλλα παντελώς ανίκανα.
Σε παρακμιακές περιόδους σαν κι αυτή που ζούμε, τα σημάδια γιγαντώνονται όχι μόνο όταν υπάρχει ανεπάρκεια, αλλά κυρίως εγκληματική αδιαφορία.
Το περιστατικό που συνέβη σε μένα, οφείλω να το γνωστοποιήσω αλλά και να το καταγγείλω δημόσια γιατί ο επόμενος συμπολίτης μου που θα “τύχει” της δικής μου ατυχίας, μπορεί να αποδειχθεί και μοιραίος…
Την περασμένη Πέμπτη στο κατά τα άλλα “κέντρο Πολιτισμού” ΝΕΛΕ στο Χαϊδάρι (ένας αφημένος, θλιβερός χώρος) ο Δήμος Χαϊδαρίου μας προσκάλεσε στην Παρουσίαση Βιβλίου “Εκκλησιάζουσες” του Αριστοφάνη.
Ομιλήτρια η Βουλευτής Λιάνα Κανέλη. Κι ενώ η κ. Κανέλη άρχισε να μιλά περί κουλτούρας και διαπιστώνοντας ταυτόχρονα ότι στην αίθουσα ήμασταν «μείον», ενώ θα έπρεπε να συνέβαινε το αδιαχώρητο, ακούστηκε ένας εκκωφαντικός θόρυβος κι εγώ σε μια σκοτοδίνη στο πάτωμα με δυνατούς πόνους στη μέση και στο κεφάλι.
Η καρέκλα που καθόμουν, παλαιού τύπου ξύλινη σπαστή, έσπασε στα δύο.
Ο λόγος προφανής… ήταν ελαττωματική ή ήδη σπασμένη.
Αισθάνθηκα μια κατηφορική κλήση όταν κάθισα, αλλά υπέθεσα ότι αυτή ήταν η «τεχνοτροπία» της…
Εννοείται ότι καθόμουν κόσμια και δεν έσπασε από τα γέλια μου για τα όσα εκλεκτά και προφητικά έγραψε κάποτε ο Αριστοφάνης, όπως είπε η κ. Κανέλλη για να εκτονώσει την αμηχανία και την αναστάτωση.
Το αποτέλεσμα ήταν να διακοπεί η παρουσίαση και εμβρόντητη η κ. Κανέλλη να φωνάζει από μικροφώνου «χτύπησε το κορίτσι, φέρτε της άλλη καρέκλα…» λες και το ζητούμενο ήταν αυτό…
Κουλτούρα και πόνος δε συνάδουν…
Όλα αυτά να σημειώσω, συνέβησαν παρουσία της δημοτικής αρχής και του ιδίου του Δημάρχου κ. Μιχάλη Σελέκου, ο οποίος αφού με είδε να ξανακάθομαι , μάλλον ταυτίστηκε με το “τέλος καλό, όλα καλά” και από εκείνη την ημέρα ούτε καν έδειξε τηλεφωνικό ενδιαφέρον.
Μόνο που, ούτε το τέλος ήταν καλό, πολύ δε περισσότερο δεν ήταν όλα καλά και προφανώς αναφέρομαι στον εαυτό μου και στο πρόβλημα που μου προκλήθηκε, χωρίς να έχω την παραμικρή ευθύνη για αυτό.
Από εκείνη την μέρα οι πόνοι μου συνεχίζονται καθώς και η ακτινογραφία έδειξε εμφανώς το πρόβλημα.
Από εκείνη την ημέρα είμαι αναγκασμένη να κάνω ενέσεις και να μην μπορώ να ανταποκριθώ στις επαγγελματικές μου υποχρεώσεις.
Γιατί τα εξιστορώ όλα αυτά;
Σε καμιά περίπτωση για να κερδίσω τον οίκτο κανενός, αλλά για να καταδείξω, ένα γεγονός που θα μπορούσε, ναι γιατί όχι, να αποβεί μοιραίο, αν το κτύπημα ήταν στο πίσω μέρος του κεφαλιού μου ή στη σπονδυλική μου στήλη και επιπλέον να στείλω ένα μήνυμα στους υπευθύνους ότι ο Πολιτισμός είναι μια σοβαρή υπόθεση για να αντιμετωπίζεται χωρίς τις απαραίτητες υποδομές και με επικίνδυνη προχειρότητα, σε σημείο να οδηγείται ένας θεατής σε νοσοκομείο , όταν μάλιστα εκείνη την βραδιά , είχαμε πράγματι την ευκαιρία, όσοι αναταποκριθήκαμε στην πρόσκληση, να απολαύσουμε ένα αληθινό καλλιτέχνη σαν τον κ. Αντώνη Ξένο και την εξαιρετική του εργασία πάνω στον κορυφαίο κωμωδιογράφο Αριστοφάνη.
Οι χώροι Πολιτισμού επιβάλλεται να είναι ασφαλείς, λειτουργικοί και με υψηλή αισθητική, που μόνο έτσι αναδεικνύεται ο αληθινός σεβασμός στον καλλιτέχνη αλλά και τον θεατή.
Ο συγκεκριμένος χώρος, ο οποίος έγινε ο προσωπικός μου εφιάλτης, μόνο χώρος Πολιτισμού δεν μπορεί να λέγεται.
Και αν συνεχίσουν να επικρατούν αυτές οι συνθήκες και δεν καλυτερεύσουν, τότε η απλή αμέλεια, σίγουρα θα έχει μετατραπεί σε εγκληματική και ο “πολιτισμός” στο Χαϊδάρι θα είναι ένας εφιάλτης.
Υ.Γ. Αγαπητοί συνδημότες μου, μέχρι να μας απαντήσει η διοίκηση του Δήμου και οι τεχνικές μας Υπηρεσίες, πότε ήταν η τελευταία φορά που έγινε έλεγχος από τεχνικό ασφαλείας στις δομές του Δήμου μας, ποια είναι τα πιστοποιητικά που φέρουν τα έπιπλα που υπάρχουν μέσα στη ΝΕΛΕ και πόσο ασφαλή είναι για να υποδέχονται ανθρώπους, να είστε επιφυλακτικοί σε όποιο κάθισμα σάς… προσφέρεται από τον Δήμο μας.
Για όλα τα παραπάνω επιφυλάσσομαι παντός νομίμου δικαιώματός μου και ελπίζω σε μια υπεύθυνη απάντηση από το Δήμο Χαϊδαρίου.
Με σωματικό και ψυχικό πόνο
Μαρία Χριστίνα Μπακλαβά